In ‘t is hier fantastisch kletst de altijd vermakelijke Beau van Erven Dorens óók met wandelende ouderen, maar het draait gewoon om zijn ontmoetingen met zuipende vakantievierende jongeren in badplaatsen. Vlak voordat ik wilde doorzappen naar wéér een TopGear rip-off, wandelde er zomaar ineens een goede bekende door het beeld.
Als een pinguïn waggelde hij door de verlichte straten van Lloret waar hij overduidelijk niet thuishoorde. Die retro paarse Dr Martens, dure spijkerbroek en imitatiemerkshirt verraadden zijn verlangen om eindelijk ergens bij te horen. De jongen was een jaar of zeventien, achttien en Beau sprak hem geruststellend ironisch aan, ergens tussen een bezorgde vader en de relatieve onverschilligheid van een vriend. Of hij misschien aan zijn dagelijkse avondwandeling bezig was. De jongen stopte glimlachend even met waggelen omdat hij de ex-student vanwege diens ruime naaktzwemervaring geloofwaardig vond in die context. Als Cruijff voordoet hoe je een bal met je buitenkant in de kruising mikt dan geloof je dat gewoon.
“Ha Beau, mijn vrienden zitten in de kroeg ergens, maar soms heb je dat ongenuanceerde geschreeuw wel een beetje gehad. Waarschijnlijk begint nu zo’n beetje de grote meisjesjacht en een mens moet zijn zwakke punten kennen. Op die momenten maak ik meestal een ommetje met mijn mol, om met Kees Torn te spreken.” Beau glimlachte om de jongen die zijn zwakke punten veel te gretig etaleerde. Hij vroeg of hij misschien een flesje cola wilde en dat leek hem wel wat. Het was geen schaker, maar ook geen jongen voor de moppen en anekdotes. Een vragenstellertje. Zonder dat Beau iets vraagt, vertelt de jongen dat hij deze twee weken “de grote twijfelvakantie” is gaan noemen. Zo heeft hij een hele knappe vriendin die hij geweldig vindt, maar hij denkt sinds kort dat de liefde nogal eenzijdig is.
“Ik ben zo’n romantische dromer, als ik verliefd ben, is het meteen de liefde van mijn leven. Maar mijn vrienden zeggen altijd dat ik veel te min ben voor haar, om de grote Armand maar eens te citeren. Die jongens geloven niet zo in het sprookje van de jongen uit de nieuwbouwwijk en de Unileverdochter met tweetalig onderwijs.”
Beau slaat liefdevol een arm om de schouder van de aardige jongen en vraagt of ze eigenlijk een beetje lief tegen hem is. “Of kijkt ze altijd naar Jeroen die wél een echt Ralph Lauren-shirt heeft?” Terwijl de jongen kansloos met zijn hoofd schudt, zegt Beau: “Volgens mij heb jij heel verstandige vrienden. En dat meisje belt over een jaar aan bij de praeses van de studentenvereniging. Zo gaat dat nu eenmaal en ik kan het weten. Zoek gewoon een leuk meisje op. Waar twijfel je nog meer over eigenlijk?”
De jongen trekt nadenkend aan zijn paar baardhaartjes en vertelt dat hij eigenlijk de beste kok ter wereld wil worden. “Maar ja, de horeca betaalt slecht, zegt iedereen dan. Aan een goede boekhouder is altijd behoefte, roepen ze dan ook nog. Ik heb nu zo’n zestig leraren gehad en nog nooit heeft iemand gevraagd waar ik eigenlijk van droom. Daar zijn die mensen toch voor opgericht? Dat ze vragen waarom je op zo’n school zit en dat ze die droom dan een beetje gaan regisseren?”
Beau, licht ontroerd, herkent de overmoed om de wereld te veroveren, maar kent de valkuilen net zo goed. “Weet je wat het vaak is met leraren? Dat zijn altijd verdedigers en daar kun je niks van leren als je vooruit denkt. Ze bewaken hun eigen terrein, de bestaande orde terwijl ze eigenlijk het goede voorbeeld moeten geven. Maar ik kan je wel een bescheiden tipje geven op deze late dinsdag in Spanje: wacht niet op anderen want die gaan het niet voor je doen. Doe gewoon iets. Zet elke week een filmpje van een nieuw gerecht op YouTube en dan zorg ik dat een topkok je creaties recenseert. Dat zal hij genadeloos doen, maar elke week word je iets beter. Je moet gewoon voor de aanval kiezen en dan komt er altijd iets leuks uit. En nu snel naar je vrienden want ze missen je meer dan je denkt. Er is altijd iemand nodig die een leuke vraag aan zo’n meisje stelt. Bovendien hebben zij ook vriendinnen en de kliekjes zijn vaak het lekkerst als je ze even opwarmt. Niet meer twijfelen hoor. Toedeloe.”
