In april 2010 gaf NPO voorman Henk Hagoort een interview aan Intermediair. In antwoord op de laatste vraag van het interview antwoordde hij: “Mijn grootste angst is geen werk te hebben. Die angst is niet meer rationeel, maar zit wel heel erg diep.”
Inmiddels zijn we vijf jaar verder en is de macht van de NPO en diens directeur groter dan ooit. En met hulp uit Den Haag wordt zijn invloed straks nog groter.
‘De ruim 3,5 miljoen Nederlanders die lid zijn van een omroep moeten zich zorgen maken’
Het zijn de omroepverengingen die angstig moeten worden. Angstig vanwege het lot dat hen wacht, vanwege de vrijheden die hen zullen worden ontnomen en niet in de laatste plaats omdat het einde van het pluriforme omroepbestel dat Nederland kent de wacht is aangezegd.
Dat uitgerekend een oud-directeur van EO, een ledenomroep bij uitstek, zich als zetbaas van een liberaal bewindspersoon laat gebruiken om de omroepverenigingen irreëel te verklaren is pijnlijk. De opkomst van de EO is immers het bewijs van de kracht van een pluriform bestel. De EO is het product van dit bestel. Kijkers in Nederland krijgen daardoor een zeer breed pakket aan media gepresenteerd voor een zeer schappelijke prijs. Onvergelijkbaar met enig ander land in Europa.
De omroepen blijken, pluriform als ze zijn, het vaak oneens te zijn met elkaar. Politiek Den Haag en het ministerie van OCW krijgen er maar moeilijk grip op. Dat maakt de omroepen een geliefd object van bezuinigingen en beleidswijzigingen. Al jarenlang. Het is moeilijk te reconstrueren welk beleid succesvol is gebleken en welke doelen eigenlijk werden nagestreefd. Feit is dat de omroepen er ondanks dat in zijn geslaagd kwalitatief hoogwaardige programma’s te blijven maken.
Met de mediaplannen die binnenkort naar de Tweede Kamer worden gestuurd komt het einde van het huidige pluriforme bestel echter in zicht. Onder aanvoering van Hagoort wordt het veelkoppige monster dat NPO heet steeds groter gemaakt, ten koste van de omroepverenigingen. Daarmee komt de mogelijkheid om vanuit uiteenlopende idealen programma’s te maken in gevaar.
De ruim 3,5 miljoen Nederlanders die lid zijn van een omroep moeten zich zorgen maken. Niet langer de omroepen en hun leden gaan straks nog over de inhoud van programma’s. Het zijn de NPO en het ministerie die bepalen wat er straks op TV komt. Dat diezelfde NPO ook invloed kan uitoefenen op de inhoud van programma’s maakt het allemaal nog zorgelijker, censuur wordt straks gefaciliteerd.
De oud-directeur van de EO laat na om in de bres te springen voor de omroepverenigingen. Juist de NPO zou een lans moeten breken vóór de omroepen, vóór een pluriform bestel.
Hagoort vergeet dat zonder het publieke omroepbestel dat Nederland kent er helemaal geen EO zou zijn geweest. Dan was hij nu archeoloog. Of werkloos.
