In het tv-programma Zo Zijn We Niet Getrouwd (donderdagavond bij de EO) helpen Bastiaan en Tooske Ragas getrouwde stellen met een lastige relatie. Het showbizzduo praat met de mannen en vrouwen die maandenlang gevolgd worden door de tv-makers. Bastiaan Ragas heeft zich echt verbaasd over de manier waarop sommige stellen met elkaar omgaan.
Je geeft die mensen een soort huwelijkstherapie? Kunnen jullie dat eigenlijk?
“Daar zijn vooral de professionals voor, maar wij proberen als ervaringsdeskundigen met die mensen te praten. Wij zijn natuurlijk alweer bijna tien jaar gelukkig getrouwd en dan leer je wel zo’n beetje wat werkt en wat niet. Dan weet je ook dat het allemaal niet vanzelf gaat. Eigenlijk praat ik met mensen alsof een vriend je wat vraagt over zijn relatie. Als je een jaar of veertig bent dan gaat het daar immers behoorlijk vaak over in de kroeg.”
Wat zijn meestal de huwelijks problemen in jouw eigen omgeving?
“Vreemdgaan is niet het grootste probleem. Op dit moment is het toevallig een slagveld van scheidingen en dan vooral bij de mensen die eind veertig zijn. Ik hoor de laatste tijd vaak dat vrouwen hun man aan de kant zetten omdat die allemaal zo onvolwassen zijn gebleven. De vrouwen hebben zich ontwikkeld in hun leven, zijn wijzer geworden, maar mannen hebben moeite om dat groeiproces mee te maken. Die blijven toch vooral gefocust op hun eigen veilige leventje met een biertje in de kroeg en werk als basis. Dat herken ik trouwens heel goed.”
En dat soort dingen vertel je ook tegen de vijf stellen die jullie in vijf afleveringen gaan volgen?
“Ja, maar daar zijn de problemen vaak wel wat heftiger. Het grootste probleem is vaak dat zo’n man of vrouw vroeger heel weinig liefde heeft gehad. Ze hebben van huis uit niet de middelen aangereikt gekregen om lief voor een ander te zijn, om ook iets te geven. Als je die basis niet hebt dan is het gewoon heel lastig. Overigens vind ik dat geen excuus voor onaangepast gedrag want heel vaak gebruiken, stellen dan zo’n jeugd als excuus om niet meer aan zo’n relatie te werken. Vergeet niet dat de groten der aarden – Bill Clinton, Oprah Winfrey – allemaal een hele slechte jeugd hebben gehad. Ik denk dat het de verdienste is van de ouders van Tooske en mij dat het zo lang goed gaat tussen ons. Wij komen uit hele normale gezinnen en dat helpt.”
Ben je de ideale man?
“Helemaal niet, als er bij ons een camera zou hangen, zou je zien dat ik thuis heel weinig doe. Ik werk veel omdat ik dat leuk vind, maar we proberen elkaar ondertussen wel altijd te helpen. Dat doe je niet alleen door iets concreets te doen voor een ander, maar ook door elkaar een beetje vooruit te helpen in het leven, door elkaar te stimuleren. Ik schrok wel eens van het gebrek aan liefde dat je ziet bij de stellen die we volgden. Dan jeuken mijn handen om te zeggen: zeg nu eens wat aardigs man, je ziet toch dat de ander er kapot aangaat.”
Heb je er geen moeite mee dat die stellen zoveel inbreuk in hun privacy accepteren. Jullie zouden je ook nooit twee, drie maanden door camera’s laten volgen natuurlijk.
“Daar heb je wel een punt, maar ze hebben zichzelf opgegeven natuurlijk. Ik kan alleen maar zeggen dat we het met alle respect hebben gemaakt. We zullen nooit uit sensatie dingen gaan vragen of pijnlijke zaken blootleggen.”
Hoe gaat het trouwens in het theater?
“Het gaat goed, maar collega-producenten die zeggen dat het briljant gaat, jokken. Wij maken voorstellingen rond grote persoonlijkheden zoals voor Gerard Cox en Joke Bruijs en we zorgen ervoor dat de toegangsprijzen relatief laag blijven. We kunnen shows maken, werken met goede mensen, maar van theatermaken word je niet rijk.’”
