Een jaar geleden kwam Onno Hoes in opspraak vanwege een buitenechtelijke zoen. De gemeenteraad oordeelde destijds dat zijn optreden ‘een burgemeester onwaardig’ was, maar gaf hem nog een laatste kans. Indien er zich echter opnieuw feiten zouden voordoen die aantoonbare schade zouden opleveren voor het ambt, dan zou dat einde wedstrijd betekenen.
Hoes was dus een gewaarschuwd man en beloofde beterschap. Toch werden wij al vrij snel na dit incident getipt dat de burgemeester blijkbaar weinig had opgestoken van de reprimande van de raad. Zo zou hij op internet ongevraagd jongens benaderen. Het bleef niet bij een tip en het bleef ook niet bij een persoon.
Op 30 september 2014 werden wij wederom getipt door een jongen die uit het niets door Hoes was benaderd middels het officiële Twitter- account van ‘Burgemeester Hoes’. Wat volgde was een actie met de verborgen camera op 2 oktober. Een zwaar middel -dat geven wij onmiddellijk toe- maar wil je aantonen of een burgemeester voor de tweede keer de waardigheid van het ambt en daarmee tegelijkertijd ook de reputatie van zijn stad op het spel zet, dan zul je dat moeten vastleggen.
Natuurlijk heeft een politieke ambtsdrager net als iedere andere burger recht op een privéleven. Maar feit is wel dat je als burgemeester een publiek figuur bent en je dus kans loopt dat privé- gedragingen groots worden uitgemeten. Elke burgemeester hoort dat te weten. En een burgemeester, die zijn stad vorig jaar nog moest beloven niet opnieuw in verlegenheid te zullen brengen, zou dat zeker moeten weten.
Maar Hoes waande zich in de gesprekken welhaast onaantastbaar. Zo deelde hij vertrouwelijke informatie en liet hij zich diverse keren laatdunkend uit over zijn eigen gemeenteraad. Hoes zinspeelde zelfs op een mogelijke afkoopregeling. Er zijn burgemeesters voor minder weggestuurd.
Op 15 oktober kondigden Onno Hoes en zijn echtgenoot aan dat zij zouden gaan scheiden. Op 1 december besloot de tipgeverzelfstandig op sociale media over zijn contacten met Hoes te berichten.
Omdat de burgemeester opnieuw in opspraak was geraakt komen op 3 december plotseling de fractievoorzitters van de gemeenteraad en de burgemeester in een besloten vergadering bijeen.
Hoes kreeg in een 2 uur durende bijeenkomst de gelegenheid zich te verantwoorden. Na afloop weigerden alle betrokkenen enig commentaar. Voor ons was dat reden om diezelfde avond enkele fragmenten uit te zenden, opdat iedereen in alle openheid zich een oordeel kon vormen.
De burgemeester heeft nu aangifte gedaan. Hoes wil hiermee volgens eigen zeggen bereiken dat de rechter een uitspraak doet over de grens tussen ‘privé’ en ‘publiek’. Maar die grens is er al. Deze is vastgelegd in de gedragscode voor politieke ambtsdragers. Een citaat daaruit: “De politiek ambtsdrager heeft uiteraard net als iedere andere burger recht op een privéleven, maar hij leeft in een glazen huis, waardoor ook privé-gedragingen onderwerp van (brede) publieke aandacht kunnen zijn. Daarom moet een politiek ambtsdrager 24 uur per dag alert zijn op handelingen of gedragingen die het aanzien en de integriteit van het politieke ambt kunnen schaden.”
En dat is waar het volgens ons om draait. Onno Hoes zocht zelf telkens weer de grens op.
Wij willen met klem afstand nemen van de suggestie dat wij Hoes bewust in de val zouden hebben gelokt. Hij heeft het zelf opgezocht door als eerste via sociale media contact te zoeken. Hoes nam bewust risico’s. En opnieuw was het Onno die burgemeester Hoes in de problemen bracht.
Het woord is nu aan de officier van justitie, die moet beslissen of deze zaak de moeite waard is om tot vervolging over te gaan. Wij zijn van mening dat wij niets strafbaars hebben gedaan en zien die beslissing dan ook met vertrouwen tegemoet.
Dominique Weesie, Powned
